De avonturen in Nusa Tenggara

Zo waren we een week geleden nog in Bali vol met toeristen, tempeltjes, surfplezier en een hoop drukte... zo waren we de afgelopen week in het vaak afgelegen Flores.

In totaal zijn we 6 dagen op Flores geweest en daar hebben we in korte tijd heel veel gezien en gedaan. Allereerst zijn we, na aankomst in Ende, met een public transport busje naar Moni gegaan, een dorpje in de bergen en de 'entrance' naar Gunung Kelimutu, de vulkaan. De volgende dag zijn we voor dag en dauw opgestaan (letterlijk, het was 3.50u) zodat we met zonsopkomst op de top van de vulkaan zouden staan. En dat was toch wel heel speciaal. Een prachtig uitzicht over de groene bergen van Flores, prachtige kleuren in de lucht en de 3 kratermeren met verschillende kleuren om ons heen. Op dit moment zijn ze zwart, melkachtig groen en turqouise.
Die zelfde dag zijn we nog met een taxi helemaal naar Rijung gegaan, een plaatsje in het Noorden van Flores dat bekend staat om de mooie eilandjes voor de kust. De weg was niet al te best en we hebben een hoop regen gehad, maar het was ook bijzonder om tussen al die dorpjes te rijden en te zien hoe eenvoudig deze mensen leven in hun hutje, veelal in de modder. Flores is katholiek, dus hier geen tempels maar kleine kerkjes.
In Rijung hebben we bij de nonnetjes geslapen en de volgende dag zijn we met een bootje naar de eilandjes gegaan om te snorkelen. Wauw, echt heel mooi! Laura heeft er uren in rondgedobberd. Na onze boottocht hebben we met de nonnetjes en wat andere lokalen meerdere potjes gevolleybald. Alleen, dat ging toch niet zo goed, al glibberend in de modder. Ik heb per ongeluk een bal in het prikkeldraad geslagen (pffft...lek) en Laura ramde de kap van een lamp eraf nadat ze eerst een snaar van de enige gitaar in het dorp gebroken had. Desondanks moesten we door blijven spelen en mochten we echt niet stoppen.
De dag erna zijn we om 6 uur alweer vertrokken, met een discobusje naar Bajawa. Ik zeg discobus omdat er echt keiharde muziek uren achter elkaar wordt afgespeeld. Je wordt er een beetje tureluurs van....
In Bajawa wat ook in de bergen ligt, zijn we met een gids naar een traditioneel dorpje gegaan. Erg bijzonder om te zien hoe die mensen leven. Ik ben daar ook nog bij een hutje binnengeweest omdat daar net een kindje was geboren met een open verhemelte. Toch schrijnend om te zien omdat je weet dat er geen geld is voor een operatie en dat het kindje zo niet goed kan drinken...
De volgende dag hebben we weer een vulkaan beklommen, samen met een Nederlands stel, de Wawo Muda. Dit keer met oranjebruine kratermeren.
Omdat we een beetje door moesten reizen zijn we diezelfde middag nog naar Ruteng gegaan en dat was toch wel een soort van kleine hel. 6 uur lang in een grote auto met 9 man, 4 rokende mannen, haarspeldbochten en een idioot gevaarlijke driver en wederom mega keiharde muziek. We hebben het opgenomen dus wie geinteresseerd is, laat maar weten want dan kan Laura het bestandje mailen. Zelfs oordoppen en verzoeken of het iets zachter kon hebben niets geholpen.
In Ruteng hebben we de rust opgezocht in het klooster. Heel geinig was de non die zich verbaasde over onze backpacks en toch echt wel eens wilde voelen hoe zwaar dat was. Hihi, even later liep zij rond (en viel bijna achterover) met de backpack van Laura op haar rug.
Om bij te komen van de "ontberingen" op Flores hebben we onszelf getracteerd op 24 uur tropisch eiland, Kanawa. Supermooi, geweldig kunnen snorkelen, lekker gegeten, we waren weer helemaal mens.
En toen werd het tijd voor de boottocht naar Lombok. Met 15 man op de boot en een slaapplek op het dek hebben we 48 uur gevaren. De stop op Rinca bij de Komodovaranen was spannend, gelukkig zijn we niet opgegeten... Het snorkelen was wederom erg cool. Alleen de storm die 15 uur geduurd heeft was wat minder. Laura heeft al die uren onbeweeglijk op haar matrasje gelegen in de hoop niet nog misselijker te worden. Onze medereizigers dachten dat dit de straf was voor het kapot maken van de volleybal van de nonnen. De volgende ochtend was de storm eindelijk over en vielen we met zijn allen aan op het ontbijt omdat we mega honger hadden omdat we al die tijd niets gegeten hadden. En even later... eindelijk dolfijnen! Super om ze langs de boot te zien zwemmen en springen, eentje maakte zelfs een 3 dubbele salto! Heel gaaf.

Inmiddels zijn we nu op Lombok. Vanmorgen hebben we in Mataram eindelijk ons visa verlengd en nu zijn we in Kuta Lombok, klaar voor weer een paar surfdagen!

Laura:

Inderdaad, als je eens goed wil lachen stuur ik graag de busmuziek per e-mail toe! Bij aankomst in Ende werden we omringd door mannetjes die allemaal hun transportdiensten aan boden. De enige die antwoord gaf op onze vragen was het " opper" mannetjem, die we gelukkig uiteindelijk afschudden door met het public transport te reizen. Heel grappig dus, maar na een paar uur komt de Indonesische fusion country balad electronische K3 achtige deuntje je de keel uit.
Dan nog wat losse grappige dingetjes van de afgelopen dagen:
- geiten met een stok om hun nek zodat ze niet bij de buren het tuinhek door kunnen
- het tropische eiland Kanawa was zo warm dat Miriam buiten in de hangmat ging slapen totdat het touw brak...
- uiteindelijk zijn opdringerige mannetjes nog altijd het best stil te krijgen door ze in het Nederlands toe te spreken: " en nu ben ik het zat!"
- koop nooit een armband van een kindje op het strand want ze staan ons hier buiten het internetcafe nog steeds op te wachten :(
- de boot naar Lombok had "local size" waardoor we om de haverklap onze kop stootten aan het plafond.
- binnen 1 ochtend hadden we ons nieuwe visum! We moesten alleen het roze-rode mapje omruilen voor een bordeau-rood mapje. Dat was alles.