Donde es el bus para Argentina?

We waren bij Pucon. Omdat we iets zuidelijker de grens over wilden besloten we de reis in tweeën te knippen en nog even te gaan kijken in een ander mooi plaatsje met meren en vulkanen, zo'n 6 busuren naar het zuiden: Puerto Varas. Maar toen we daar aankwamen hoorden we dat het grenskantoor afgebrand was en dat de dichtbijzijnde grensovergang bij Pucon lag! Argh! Voorbereidingen voor een 12 uur durende busreis werden getroffen, zowel culinair als mentaal. Toen we een tijdje op weg waren vroeg Miriam waar we ons ergens op de kaart bevonden. En toen bleek dat we dus gewoon wél naar het goede grenskantoorjte onderweg waren. Dat was weer open en de reis naar Argentinië zou dus maar 6 uur duren. Hoera!

Gelukkig waren we niet voor niets naar Puerto Varas gegaan. Het weer was namelijk ook slecht waardoor we de vulkanen niet konden zien. Toch hebben we ons vermaakt met woeste watervallen bij Petrohue en gelachen om de mega grote Chileense zwart-oranje steekvliegen die om je heen zoemen. Hilarische taferelen tijdens de pogingen de beesten van je af te slaan.

We hebben ook regelmatig high five momentjes, als iets ons weer meesterlijk goed gelukt is. Zoals een upgrade van een 10 persoons mixed dorm naar een privé kamer, grensovergangen dus en belachelijk mooie uitzichten door mooi weer.

Mocht je van plan zijn om naar Nieuw Zeeland te gaan, doe dat dan pas op je 60ste. Het lijkt hier namelijk soms zo op Nieuw Zeeland dat we niet meer op of om kijken van al dat moois. Toen we Argentinië binnenreden kwamen we bijvoorbeeld via een hoge bergpas met dorre bomen langs super blauwe meren en uiteindelijk op een uitgestrekte vlakte aan in Bariloche. Belachelijk mooi! Alexander en Maxima schijnen hier een vakantiehuisje te hebben, het doet een beetje Zwitsers aan met houten huizen, chocolade en Sint Bernards honden. In Bariloche hebben we gefietst en gewandeld op het Circuito Chico. Een mooi bergachtig gebied vol meren. Fietsen in Nederland is een eitje, maar hier bergop bergaf hebben we hele stukken omhoog gelopen om vervolgens met 80 km per uur naar beneden te razen. We maken ons een beetje zorgen over onze conditie... We moeten namelijk nog naar het allermooiste van pathogenie, Torres del Paine, waar men wandeltochten van 4 dagen maakt, ahum. Maar dat is van later zorg. In Bariloche hebben we ook in die mooie natuur geraft. Niemand viel uit de boot, niemand, behalve ik. We moesten in een stroomversnelling allemaal snel op de bodem van de boot gaan zitten. Ik dacht, ik werp me in die boot en nam een soort aanloopje naar achteren... en dat had ik dus niet moeten doen. Ik keek Miriam in de ogen, viel naar achteren, onder de boot door en werd aan de andere kant er weer ingesleurd door de stuurman. Genant maar goed.

Na Bariloche vlogen we naar El Calafate en daarmee bereikten we Patagonië pas echt! Na het bekijken van vele roofvogels en flamingo's zijn we vandaag bij de mega grote gletsjer Perito Moreno geweest. Deze is 5 km breed en 60 meter hoog! We hebben de hele dag naar het ijs zitten starten waar stukken zo groot als flatgebouwen vanaf kwamen. Miriam heeft het allemaal op film. Vet cool.

De foto's die we op deze blog zetten zijn trouwens gemaakt met een iPhone, en zijn puur ter illustratie. De echte foto's volgen als we terug zijn tijdens persoonlijke bezoekjes :) En de website doet ook een beetje raar, vandaar dat verslagen misschien bij de verkeerde reis kunnen komen te staan.

Morgen gaan we door naar Torres del Paine, maar of we de 5 daagse trekking aan zullen durven... Dat horen jullie later!

Veel liefs voor nu!