In the jungle... the monkeys sleep tonight!

Yoooooooo, daar ben ik met de eerste belevenissen!

Ik ben nog steeds in Kuching, in het westelijkste puntje van Borneo. Gisteren ben ik naar Bako National Park geweest: het kleinste nationale park van Borneo, maar daardoor heb je de meeste kans op het spotten van beesten. En dat is gelukt! Eerst word je met een bootje naar de ingang van het park gebracht waar je via een mangrove het regenwoud in loopt. Ik heb samen met Ruben, een andere Nederlandse backpacker uit het hostel, een trail door het park gelopen. De lengte van de trail was 800 meter, maar daar deden we 1,5 uur over! We hebben de probiscuos monkey (weet niet precies hoe je dat schrijft) gezien; apen met een enorm grote neus. En uiteindelijk kwam het pad uit op een prachtig strand. Ondertussen is het daar 40 graden en heb ik het wereldrecord zweet op mijn gezicht wel verbroken. Na verloop van tijd schaam je je nergens meer voor hier, alleen jammer voor de foto's waar ik dus niet te charmant op sta steeds... En omdat het een RAINforest is, begon het op de terugweg KEI en KEIHARD te regenen. Ik was mijn poncho vergeten, dus was helemaal doorweekt toen we terugkwamen bij het beginpunt. Daar zagen we ook nog makaken, zwijnen, vliegende eekhoorns en giftige slangen. Echt heel prachtig allemaal. Die makaken zitten allemaal om het restaurantje heen en proberen eten en drinken te stelen van de bezoekers. Een van die makaakjes scheurde met zijn tanden mijn blikje sinaasappelsap open om die vervolgens tot op de bodem te legen. Toch maar niet te dicht in de buurt komen dus.

Vanmorgen zijn we naar een Orang Oetan reservaat geweest waar we (gelukkig) heel veel apen hebben gezien. Ook het dominante mannetje kwam tussen de bomen tevoorschijn. Dit alles weer gelegen in belachelijk mooi regenwoud, echt niet normaal. Het was helaas wel ontzettend toeristisch, net als de pandaberen in China, en de andere toeristen begonnen me wel te irriteren. Niet flitsen en stil zijn, stond er overal op de bordjes. Maar Nel en Hans uit Amsterdam Noord luisterden daar niet naar. "Hij flitst steeds, schat" "Dan zal dat wel nodig zijn!" Met een enorm Martin Gaus accent commandeerde Hans zijn vrouw bij het maken van foto's. Naast Orang Oetans heb ik dus ook wat mensen bestudeerd.

Hier in Kuching zijn enorm veel Nederlanders, het lijkt de camping in Frankrijk wel! Heb echt nog nooit zoveel Nederlanders buiten Europa bij elkaar gezien. Het zijn vooral 50 plussers die met reisorganistaties Borneo doorkruisen. Wat verder opvalt is dat bijna iedereen hier een laptop bij zich heeft. Vreemd vind ik, dat je zo'n ding gaat meesjouwen. Iedereen zit een beetje te computeren hier. En tsja, ik merk ook wel dat ik graag vaak mijn e-mail wil checken, hoe raar ook eigenlijk.
Kuching zelf is ook een heel leuk stadje; met ontzettend veel Chinese invloeden dus: tempels, eetkraampjes, winkeltjes, voel me weer een beetje in China. Het is mega warm, overdag in de zon lopen is eigenlijk niet te doen, maar de afgelopen dagen is het steeds bewolkt geweest waardoor het draaglijker werd.
Elke dag, meestal aan het begin van de avond, begint het 5 minuten keihard te regenen, de planten krijgen water, en dan stopt het weer.

Morgen vlieg ik door naar Miri, een stad waar zelf helemaal niets te beleven is, maar die als uitvalsbasis dient voor veel andere attracties. Ik hoop daar de Niah Caves te zien, morgen middag ga ik dat daar allemaal uitzoeken.

En dan vlieg ik dinsdagavond terug naar KL, waar ik Miriam dus ophaal. Dan zit het weekje Borneo er alweer op, damn! Er is hier veel te veel te zien... Ik heb dan denk ik 30% van de highlights gezien, geen slechte score.

Hoop dat het in Nederland ook allemaal goed gaat met jullie!

X Laura

(o ja, heb wel een ontstoken keel van de airco, vervelend)